Όσο οι άνθρωποι επιλέγουν να ζουν μακρύτερα από τις αστικές περιοχές, τόσο περισσότερες ώρες περνούν πίσω από το τιμόνι προκειμένου να φτάσουν στην εργασία τους.  Ενώ η καθιστική συμπεριφορά είναι γνωστό ότι έχει ανεπιθύμητες επιδράσεις στην καρδιαγγειακή και μεταβολική υγεία, η επίπτωση των χρονοβόρων μετακινήσεων με αυτοκίνητο είναι λιγότερο μελετημένη.

Η έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Preventive Medicine και πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις δείχνει ότι όσο μεγαλύτερη η απόσταση που διανύει ο εργαζόμενος για να φτάσει στην δουλειά του τόσο μικρότερη η καρδιο-αναπνευστική ικανότητά του, και μεγαλύτερο το σωματικό του βάρος, ενώ συνυπάρχουν και άλλες ενδείξεις μεταβολικού κινδύνου.

«Η μελέτη παρέχει νέα στοιχεία για τα βιολογικά αποτελέσματα των μετακινήσεων, για έναν υπο-μελετημένο παράγοντα που συντελεί όμως στην καθιστική ζωή, η οποία χαρακτηρίζει τους σημερινούς εργαζόμενους», εξηγεί η Δρ Κριστίν Μ.Χοεχνερ επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι επιστήμονες μελέτησαν 4.297 κατοίκους που ζούσαν και εργάζονταν σε 11 επαρχίες των μητροπολιτικών περιοχών του Όστιν ή του Ντάλας στο Τέξας. Οι διανυόμενες αποστάσεις υπολογίστηκαν με ειδικό λογισμικό σύστημα και μετρήθηκαν επίσης οι συντομότερες αποστάσεις από το σπίτι προς τη δουλειά, κατά μήκος του εθνικού οδικού δικτύου.

Η καρδιο-αναπνευστική ικανότητα, ο δείκτης μάζας σώματος και ο μεταβολικός κίνδυνος (περιλαμβανομένης της περιμέτρου της μέσης, των τριγλυκεριδίων νηστείας, του πλάσματος γλυκόζης νηστείας, της υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (ΗDL) και της αρτηριακής πίεσης του αίματος) υπολογίστηκαν και συνεκτιμήθηκαν με τα αυτό-αναφερόμενα επίπεδα μέτριας έως έντονης σωματικής άσκησης το τελευταίο τρίμηνο.

Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι όσοι οδηγούσαν τις μεγαλύτερες αποστάσεις για να φτάσουν στη δουλειά τους, ανέφεραν λιγότερο συχνά συμμετοχή σε μέτρια έως έντονη σωματική άσκηση και μειωμένη καρδιο-αναπνευστική ικανότητα, ενώ είχαν υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος, περίμετρο μέσης και αρτηριακή πίεση αίματος.

Η σχέση παρέμενε ακόμη και όταν η σωματική δραστηριότητα και η καρδιο-αναπνευστική ικανότητα προσαρμόστηκαν στον δείκτη μάζας σώματος και την περίμετρο της μέσης. Όσοι διένυαν περισσότερα από 24 χιλιόμετρα για να φτάσουν στην δουλειά τους ήταν λιγότερο πιθανό να πληρούν τις συστάσεις για μέτρια έως έντονη σωματική άσκηση και είχαν υψηλότερες πιθανότητες παχυσαρκίας. Οι αποστάσεις πέραν των 16 χλμ. συσχετίστηκαν με αυξημένη αρτηριακή πίεση.

Η Δρ Χοεχνερ εξηγεί ότι οι μεγάλες μετακινήσεις καταλαμβάνουν τον χρόνο που θα διέθετε κάποιος για σωματική άσκηση, δεδομένης της σχέσης μεταξύ χρόνου μετακίνησης και γυμναστικής και καρδιο-αναπνευστικής ικανότητας και της μικρότερης σχέσης με την κοιλιακή παχυσαρκία μετά την προσαρμογή στην σωματική άσκηση. «Την ίδια στιγμή, τόσο ο Δείκτης Μάζας Σώματος όσο και η περίμετρος της μέσης συσχετίζονται με την διανυόμενη απόσταση ακόμη και μετά τον υπολογισμό της γυμναστικής και της καρδιο-αναπνευστικής ικανότητας, γεγονός που σημαίνει ότι μια μεγαλύτερη απόσταση μετακίνησης μπορεί να συντελεί σε συνολικά μικρότερη δαπάνη ενέργειας».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η σχέση της διανυόμενης απόστασης με άλλους μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου ήταν αδύναμη ή ασήμαντη, με εξαίρεση την αρτηριακή πίεση. Πολλαπλοί μηχανισμοί μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτή τη σχέση. Για παράδειγμα, η περιοχή του Ντάλας είναι μεταξύ των πέντε πιο κυκλοφοριακά επιβαρημένων μητροπολιτικών περιοχών των ΗΠΑ. Άρα οι άνθρωποι που διανύουν τις μεγαλύτερες αποστάσεις για να φτάσουν στην εργασία τους είναι πιθανότερο να πέφτουν σε μποτιλιαρίσματα, άρα να διακατέχονται από άγχος και εκνευρισμό και τελικά να μένουν περισσότερο χρόνο ακινητοποιημένοι στο όχημά τους.

Πάντως η μετακίνηση με το αυτοκίνητο είναι μόνο μία από τις πολλές μορφές της καθιστικής συμπεριφοράς και η παρούσα μελέτη δεν εξέτασε άλλους συντελεστές όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης και η ακινησία που επιβάλει πολλές φορές το αντικείμενο εργασίας.

Πηγή: healthyliving.gr